شاید دعوای این روزها هم از جایی شروع شده باشد که صحبت از اولویت ها به میان آمد. عدالت یا مواسات؟ بر فراز منبر سخنی گفته شد و جدالی پدید آمد و از جدل فهمی حاصل نشد جز آن که حجاب بر اصل سخن کشیده شد. اما ماجرا به همین جا ختم نگردید

جان ما فدای حقیقت عاشورا. این سخنی است که من و آقای فقیه امامی بر آن مشترکیم و اصلا درس عاشورا گذشتن از جان است. آن چه موجب اختلاف بینشی است تلقی از حقیقت عاشوراست.

در مورد فیلم لاتاری نقدهایی گفته شده است اما این نقدها اکثرا به قسمت آخر فیلم مربوط می شود جایی که بحث از انتقام گیری از یک مجرم جنایتکار که فرزند یکی از شیوخ عرب است، مطرح می شود. این در حالی است که بخش قابل توجه فیلم در تهران رخ می دهد.

پرسش این نوشتار این است که «اساسی ترین خبر اصفهان در سال 96» چه بود؟ پیش از پاسخ به این سوال باید سه چیز مشخص شود.

امروز مجتبی شاهمرادی در حالی روزنامه اصفهان زیبا را ترک کرد که کارنامه اعمالش را به دست راست گرفته بود. اگر چه روزنامه اصفهان زیبا از جهات مختلف پیشرفت قابل توجهی داشت اما

برهان نام پسر بزرگ من است. نه خیلی بزرگ. دقیقا شش سال. همین ظهر سر ناهار رفته بود سر کامپیوتر و صدای آهنگ را تا ته بلند کرده بود. هر چه گفتم نکن، گوش نداد.

در آُستانه ورود به چهلمین سال انقلاب شکوهنمد اسلامی باید از خود بار دیگر بپرسیم که در این مدت چه چیز کسب کرده ایم و از رهگذر این پرسش متوجه شویم که در کجا قرار داریم.

چرا بسیاری از نیروهای انقلابی، ارزشی و اصولگرا امروز نمی توانند نوعی از همدلی را با معترضین داشته باشند؟ چرا با این حالی که اصولگرایان در صف منتقدین دولت قرار دارند و برخی فریادهای اعتراضی به سمت مسائل معیشتی و مدیران اجرایی دولت است

هنوز در ماهیت اعتراضات مشهد شک وجود دارد. این که خودجوش بوده یا نبوده. از آن طرف آب بوده یا این طرف. ضد دولت برنامه ریز شده یا عمیقا مردمی بوده و از این دست سوالات.

آیا احمدی نژاد پس از 14 سال حیات سیاسی در سطوح عالی هم اکنون به نفرات هم فکر خود در عرصه فرهنگ رسیده است و  می داند وزرای آموزش و پروش و امثالهم چه کسانی هستند؟

روایت این است. این که حقیقت چیست محل بحث نیست. اصالت با روایت است. انسان ها بر اساس روایت هایشان از پدیده ها آن را رد یا انتخاب می کنند.

دور ایشان به شدت خالی بود. اگر چه جمعیت های مختلفی از جوانان آرمان گرا طلب حضور ایشان را داشتند اما به وضوح هیچ شخصیت کشوری با ایشان همراه نبود.

بسیاری بر این باورند که رای خاکستری یعنی رای قرتی ها! برخی دیگر بر این باور رسیده اند که رای خاسکتری یعنی دهک اول جامعه (هشت میلیونی که در رفاه زندگی می کنند)

من یقین دارم که روحانی دیگر رئیس جمهور ایران نخواهد بود. این نوشتار من در آخرین روز سال 95 است. به صراحت می گویم روحانی رفتنی است. جامعه ایران در عصر بی کلمگی، تشنه بازگشت به هویت است

فرق است میان «لایه زیرین هویت» و «ساختار». هر چند ساختار برآمده از هویت باشد اما در هر دو صورت، این دو با یک دیگر متفاوتند.

تجربه تکثر نامزدها در ایران برای اصولگرایان، چندان بد نبوده است. در سال 84 که از این تکثر، موفق بیرون آمدند و در سال 92 نیز رای روحانی در حوالی 50 درصد متوقف شد.    

به نظر می رسد برای عبور از دولت روحانی در انتخابات 96 نیازمند سه مرحله هستیم. سه مرحله مانند سه پرده ای می ماند که به مرور زمان به صورت طبیعی فرو می افتد

ادعای این نوشتار آن است که همواره در نتایج انتخابات مجلس «نشانگانی» وجود دارد که ما را به فهم نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آینده خود، رهنمون می سازد.